Maar plaatjes die aanspreken, vind ik niet en de tekst die ik zag, een dag of wat geleden, is weer zo vreselijk beladen, misschien naar het negatieve krullend.
Mijn mooie ringen en twee van mijn kettingen die ik zo vaak combineer: de sluttool en de parel aan de D-ring. Mijn kapper was weer even terug uit zijn land en hij sneed mijn haar opnieuw geweldig.
Ik kocht kleren met mijn nichtje en toen ik laatst mijn kast opende, zag ik allerlei truien van vorig jaar nog nieuw in de kast. Voor dit seizoen. Ik draag ze. Ik draag ze nu het herfstig is en donker, nat en kouder dan ik wil.
Heerlijk vind ik het om truien te dragen. Mijn nieuwste, lange, minst gedragen spijkerbroek, de brogues, een nieuw vest op een t-shirt en mijn juwelen, mijn kekke coupe. Ik voel me vrouw en vrij.
Als er al een reden was te bloggen, werd dat vrij snel afgebroken door een telefoontje van mijn moeder of ik met en bij met vader ging eten - dat doe ik tegenwoordig minimaal eens per week in de hoop dat hij zal eten en aankomen...
Daarbij - de zorgen om en voor mijn ouders - valt alles wel in het niet. Dus ik blogde niet. Zag dat er werd gelezen maar voegde niets nieuws toe. Tot vandaag want vandaag was er gelegenheid, gaf ik mij de gelegenheid te typen.
Ik voel me goed, geweldig, ontspannen en vrij. Mijn zwabberende ringen bevestigen het. Ik kan het me permitteren te filosoferen over beladen onderwerpen zonder in een tranendal terecht te komen. Wat fijn!
Helaas, het stuk werd te lang en het was al laat. Eerst dus dit en morgen verder met de rest.
Kate
19 september 2012
