Glastonbury 2017 op de BBC. Finale tweede dag: The Foo Fighters. 'Hoeveel mensen hebben de Foo Fighters al eerder zien optreden?' De menigte joelt. 'Voor hoevelen is dit de eerste keer?' Het publiek antwoordt. David Grohl introduceert de band. Ieder doet een korte solo. 'Dit is Kasmir, hij doet geen solo's.'
Kasmir. Oh dang. Ik voel het in mijn buik. Kasmir. Ik moet over hem schrijven, hem hier neerzetten zoals ik zoveel neerzette in het verleden. Het huis dat ik zocht. De man die ik nooit vond. De gevoelens die ik hier nog niet voelde. Foo Fighters. Eerder op de avond zag ik Katy Perry en ik vond haar saai. Ik zag haar string door haar bodysuit en het irriteerde me. Maar Foo Fighters...
Kasmir. K. Als Kate een briefje van hem zou krijgen of hem ontmoeten op een onbewaakt ogenblik. Ze zou hem direct herkennen. Toch? Mindgames. Weer terug naar dat ongeschreven verhaal, nee die roman die nooit geschreven werd. Doe het. Kasmier is je sleutel om opnieuw tot schrijven te geraken. Oosters? Mysterieus. Lang zwart haar. Donkere ogen.
Wie ben je, Kasmir? Waar kom je vandaan? Waar breng je me naar toe? Terug wil ik niet. En heen? Waarheen...? Ik voel je. Eindelijk voel ik weer iets. Nee. Ik voel elke dag van alles. Ik hou van mijn tuin. Ik geniet van de vogels. Ik haat de haan van de buren. Ik veracht hen. Ik baad in de gezelligheid die de achterburen me bieden.
Maar mijn vrouwzijn, mijn ziel, mijn zijn, mijn geilheid. Ja. Foo Fighters. Ruig. Wiegend. Hard. Zacht. En dan die naam. Kasmir.
De guitarist die als laatste werd voorgesteld aan het Glastonbury publiek gaat onder de naam van Pat Smear en ik, ik die onbevangen, ontspannen aan het genieten was van de Foo Fighters, verstond Kasmir.
Kate
24 juni 2017
Foto gevonden op: BBC site
